Sadece Yaşayın.

     Yalnız olmanın en iyi tarafı kendini dinlemeni sağlar. İç dünyanı daha iyi anlarsın o zamanlarda... (Televizyon gibi bölücü bir elektronik alet olmayan ortamlarda tabi.) Şiirlerini yazarsın, romanlarını oluşturursun ve günlüğünü yazarsın. Özellikle ağır şeyler yaşadıysan eğer aklına daha iyi konular gelir. Yazacağını düşünmeyeceğin konular... Hayatı kendi dünyandaki gözlerinle bakıp gördüğün için her şeyi anlayabiliyormuş gibi hissedersin. Tek bir şeyi unutursun, bu gördüklerin daha hiç bir şey eğer bu yalnızlık olayı küçükken akranların tarafından dışlanmayla, zorbalıkları, ailen tarafından gösterilen kimlik baskısı seni en kötü duruma düşürür. Çünkü yaşın küçüktür. Yaşayıp öğrenmen gereken bir çok bilgi var bu dünyada. Hemen pes edemezsin. Yalnız olmaktan hiç korkma. Bunu her yaş grubunu söylüyorum. Yaşınız ister otuz, ister kırk olsun. Yaşamanız gereken o kadar çok zaman var ki yalnızlık sizin parçanız gibi olur. Yaşı büyük olanlar bunu psikolog yardımı alırlar ama yaşı küçük olanlar ve sadece çevresinden sevilmek istediğinde bu yalnızlık onlara daha ağır gelir. Düşüncelere dalarlar. Şuan yazacağım düşünce kalıpları empati yaparak oluşan düşünce kalıplarıdır. Düşünceler şunlardır;

• "Ben ne yanlış yaptım benimle oynamıyorlar."  
• "Neden beni dinlemiyorlar"
• "Neden benle konuşmuyorlar ve sadece alay ediyorlar?"
• "Neden farklı olduğu mu hissediyorum?"
• "Neden farklı olduğum için zorbalık görüyorum?"
• "Neden ailem olduğum gibi kabul etmiyor? Neden?"

Bu düşünceler ilkokul zamanında oluşur. Yaş ilerledikçe oturur. Bazı çocuklar bu düşünce yapısı yüzünden çevresiyle pek anlaşamaz. Arkadaş çevresi olmaz. Çünkü yaş aldıkça düşünce şekilleri değişir. Bazıları hayatını mahveder. Kendi benlikleri pek oluşamaz. Küçükken sizi hiç kimse dinlememişse ve konuştuğunuzda sözlerinizi hemen kesenler çevresiniz de varsa doğal olarak benlikleri yarım yamalak oluşur. Bazıları her şeye rağmen kendini iyileştirir. Benliklerini kendi elleriyle oluşturmaya çalışırlar. Yaşları kaç olursa olsun. Her ikisinde tek ortak noktaları vardır. Biraz daha hayatı yargılamadan anlamaya çalışırlar. Burada ise dediğim yere geliyoruz. Küçükken olsun ya da büyüdüğünüzde olsun hayatınızda ne yaşadıysanız. Sizi bir yere kadar kendi hayatınızı anlamanıza sağlar. Onun için sadece yaşayın.

 Küçükken oynamazlar benimle 

Giderdim yanlarına 

Aralarına beni de alsınlar diye 

Oynamak isterdim onlarla 

Hep beni yalnız başına bırakırlar 

Sınıf arkadaşlarım.

Yaşım 34 benim

Yıllarca hayatım zordu 

Her zaman ezilen taraftım

Beni dinlemediler

Bu birey "Ne diyor diye sormazlardı hiç"

Şimdi beni anlayan insanlar var

Konuşan 

Ezmeyen

Dinleyen 

İnsanlar 

Şimdi yalnız değilim ben.